Nieuwe normen, meer lol

De tijd dat je de tegenpartij hun gang liet gaan als ze de meerderheid van de punten hebben, ligt al lang achter ons. Ik heb het andere nog wel meegemaakt op de Delftse voetbalclub waar we op zondagmiddag de eerste beginselen van bridge in de praktijk brachten. Het gebruik van het redbod was meteen een rode kaart.

Dat kun je je tegenwoordig niet meer voorstellen. De essentie van het spel is nou eenmaal vechten voor het contract. Elke biedronde de afweging maken of je doorbiedt, past of doubleert met de bedoeling de winst zo groot mogelijk te maken, of het verlies te beperken.

Dat laatste heeft ertoe geleid dat de eisen om in de bieding stappen bij gunstige kwetsbaarheid drastisch zijn gedaald. Wie kent de regel van 2 en 3 nog?

Nederland speelde een oefenwedstrijd tegen IJsland in het pinksterweekend. Drie tafels tegelijk waarvan er een als ankertafel fungeerde. Dat leidt altijd tot een onbegrijpelijke stand, maar we wonnen. Het geheel werd uitgezonden op BBO en dat is fijn voor een scribent, mits het inkloppen maar accuraat gebeurt.  En daar schort het nog wel eens aan. BBO-operator zijn, is een lastig vak.

Het laatste spel ging foutloos:

Na 1 van oost wil je best wat bieden met de zuidhand, maar de vier punten zijn in sommige kringen een beletsel. Niet voor Guy en Thibo. Guy springt zelfs naar 2. De inflatie heeft ervoor gezorgd dat een vijfkaart ook is toegestaan. Na nog een decennium mag het waarschijnlijk op een redelijke vierkaart.

Na 2 vertelt west met 3 dat hij goede hartensteun heeft en wat punten. Noord heeft een hand waarmee je een eventueel manchecontract van OW wel wil verdedigen, maar hij heeft ook steun voor partners kleur. Thibo kiest voor 4.

Na twee passen doubleert west, maar krijgt een hartverzakking als hij na H de dummy ziet. Het wordt nog erger als de leider de eerste slag troeft.

Mendes speelt B en laat hem lopen als west duikt. Hierna volgt een klaveren naar de vrouw en A. Troefheer blijft hangen, maar H valt wel onder het aas. De leider gaat klaveren spelen.

West troeft bij de eerste gelegenheid en speelt weer harten die zuid troeft. Ruiten naar de heer is voor het aas en met twee ruitenverliezers en eentje in troef staat er +590 op de lijst.

Aan de andere kant, de IJslanders hanteren andere regels voor de zwakke jumps, spelen OW 4 en met al het zwarte geweld fout leveren ze 100 punten in. Je kunt zeggen wat je wil van 2, maar het vergroot het spelplezier.

Het primaire doel van het redbod is het verlies beperken en soms heb je mazzel zoals hierboven. Maar dat was nog niks:

Een spel uit de trials in de VS. Actief zijn vier senioren.

Het bal wordt geopend in de tweede hand door zuid met 1. West volgt 2 en noord steunt de schoppen met 3. Oost doet een rondje met harten mee, maar zuid gaat natuurlijk naar 4.

West heeft geen idee wie wat kan maken en omdat passen nu eenmaal verboden is, helpt hij oost met de beslissing als NZ nog hoger gaan door 5 te bieden.

Noord gaat inderdaad hoger met 5, maar de hand van oost is opgeknapt en met 6 vertelt hij van de dubbele fit.

Ook de hand van zuid is goud waard geworden. Ook hij mag veronderstellen dat er een dubbele fit (/) en doordat beide tegenstanders ruiten bieden, kun je de singleton of renonce in noord uittekenen.

Zuid gaat, misschien enigszins puffend, naar 6. West ends the fun met een doublet, maar komt bedrogen uit. De hartenstart wordt getroefd en als zuid een ruiten troeft in slag twee volgt troef vanuit noord. Oost stapt op en speelt zijn andere troef na.

Zuid wint met de heer en als in de slag erna B houdt, kan zuid twaalf slagen claimen en is het redbod weer een maakbod gebleken.

Aan de andere tafel eindigt het bieden in 4 en dat is merkwaardig. Iemand zeker een forcing-pas vergeten.

Naschrift redactie:

Peter schrijft een wekelijkse column op zijn eigen bridge-website www.drienbridge.nl. Neem daar vooral eens een kijkje. Er staat ook een link naar de site op onze Externe links pagina.