The Grosvenor Gambit or Coup

Grosvenor gambit. Het met opzet bijspelen van een verkeerde kaart met de bedoeling de tegenstander te misleiden. Het resultaat blijft meestal hetzelfde, maar kan op een later spel zijn vruchten afwerpen.

Philip Grosvenor was een fictieve persoon, bedacht door Frederick B. Turner uit Florida. In 1973 schreef Turner in ‘The Bridge World’ een artikel over Grosvenor. Philip Grosvenor speelde zijn maandelijkse parenwedstrijd tegen twee lokale experts. Onderstaand spel is gereconstrueerd aan de hand van de aantekeningen die Grosvenor maakte.

Grosvenor zat oost en verdedigde het ambitieuze 6, gespeeld door zuid. West begon met twee hoge klaveren. De leider troefde de tweede ronde en incasseerde AH. Een derde ronde schoppen werd in dummy getroefd met B. Daarop gooide Grosvenor per ongeluk een ruiten bij. De leider was hierdoor overtuigd dat V fout zat in sloeg AH. De vrouw viel niet en toen de leider er daarna achter kwam dat oost deze rode dame had, verzaakte hij van schrik op het volgende spel. Hierdoor mocht Grosvenor een kansloze manche maken en scoorde een dikke top. De expert dropen af en aan het eind van de wedstrijd hadden ze het nog over het slem en de merkwaardige verdediging van Grosvenor.

In de dagen erna dacht Philip nog eens goed na over het kansloze slem. Zijn stupide speelwijze had niks gekost, want de leider kon het slem op eigen kracht sowieso nooit halen. Als hij zou hebben overgetroefd, was er geen verschil in resultaat. Door het toebrengen van ‘emotional damage’ aan zijn tegenstander, had hij een spel later een geweldig resultaat. Met dat gegeven moest Grosvenor wat doen, waarmee de ‘Grosvenor Gambit’ was geboren, Philip moest deze alleen nog even ‘fine-tunen’.

Dit keer zat Grosvenor west en moest 6 verdedigen, dat hij ook nog zelf gedoubleerd had. Hij kwam uit met A en herkende direct ‘de Grosvenor’. De nagespeelde klaver nam de leider in zijn hand, waarna deze een kleine ruiten richting dummy speelde. Philip bekende daarop met 2, waarna de leider even nadacht. Met B1062 zou west het contract eenvoudig down kunnen spelen, dus dat zitsel kon overboord. De leider speelde daarom H in dummy en kon het slem niet meer halen… Ook deze leider was zeer ontdaan en ging van de weeromstuit het spel erna down in 3SA omdat hij een eenvoudige dwang over het hoofd zag.

Grosvenor kreeg snel door dat het toepassen van zijn tactische tegenspel in viertallen meer waard was dan in paren, waar onschuldige tegenstanders zijn slachtoffer werden. Vanaf dat moment rapporteerde hij alleen nog maar over viertallenwedstrijden:

Het nevenpaar speelde 3SA in zuid en toen oost in de verdediging de eerste klaver niet nam, beproefde de leider zijn geluk in de hartenkleur. Door het gunstige zitsel in die kleur kwam het contract binnen.

Ook tegen Philip (west) en zijn partner Frank was het contract 3SA. West kwam uit met een kleine schoppen die de leider won met V. In slag twee speelde de leider 6 naar H die Frank direct won met A. Een tweede ronde schoppen werd gespeeld en Grosvenor dook de slag. De leider won in dummy met B, stak over naar zijn hand met ruiten en sneed op B. Frank had simpel de weg naar dummy af kunnen snijden door de eerste klaver te duiken, maar deed een Grosvenor; alsof hij A sec had. De leider eindigde drie down en dat leverde Philip en Frank 14 imp’s op.

Na een 1 opening in noord, stoomden NZ door naar 6, te spelen door zuid. Grosvenor (oost) dubbelde en zijn partner kwam met uit. De leider probeerde H maar Philip nam met A en speelde daarna V, getroefd door de leider. Deze ging nu verder met een kleine schoppen naar H, gevolgd door B. Daarop speelde Philip 10 bij en gelukkig had zuid een paar maanden geleden de verhalen gehoord over Grosvenor. Speelde hij 10 bij omdat hij niet anders had, of hing er hier een ‘Grosvenor Gambit’ in de lucht? In dat geval zou het laten rennen van B een vermakelijke manier zijn om het slem te halen. Zuid waagde het erop en west maakte met V de downslag. Daarna zijn NZ nooit meer samen bridgend gezien.

Drie dagen na dit toernooi werd Grosvenor dood gevonden op het strand van Key Largo. Drie vingers van de hand waarmee hij deelde, waren gebroken en hij had ook diverse wonden aan hoofd en schouder. Het is zeker dat de bridgewereld armer is geworden na het verlies van deze humeurige man en zijn bijzondere talenten. Gelukkig kunnen we er ook zeker van zijn dat waar bridge ook wordt gespeeld, de vreemde erfenis van Grosvenor deel zal blijven uitmaken van ons prachtige bridgespel. (bron: bridgebums).