Na 25 jaar…

Op 30 augustus ging de grote poort bij het bruggetje naar de bridgeboerderij in Vorden voor de laatste keer open voor de spelers van ’t Onstein. Al eerder was besloten dat er geen muziek meer zat in de clubavond van de club. Maar nog een keer kon iedereen vol weemoed terugkijken op 25 jaar speelplezier in Vorden.

Mudje vol was het gebouw, en als dat nou elke week het geval was geweest, waren we nog wel actief als vereniging. Maar met slechts vijf of zes tafels per clubmiddag of avond valt er niet tegenaan te sponsoren.

‘t Onstein houdt niet op te bestaan. Met twee teams in de MK en twee in 2^e divisie wordt de naam in stand gehouden.

Tranen op de laatste drive. Van vreugde en verdriet.

Matthieu en ik spelen tegen Hans Huls (noord) en Hetty Centen. Het opperhoofd opent de oosthand met 1 en Hetty doubleert met de zuidhand. Ik verzin een redoublet en Hans biedt zijn beste kleur: 2. Aan twee tafels was 1 gedoubleerd het eindcontract. Dat is touch and go. Zes en zeven slagen voor de verdediging.

Na 2 biedt Matthieu 3 en zuid 4. Ik heb een makkelijke 5, maar na twee passen biedt Hetty nog 5. Christmas has come early. Ik doubleer. Hans wikt en weegt en biedt 5 en mompelt dat daar meer kans op succes in zit.

Ik ben het er mee eens, maar doubleer een tweede keer. Iedereen is content en ik peins over mijn uitkomst. Evident is ruiten uit en na A partner een ruitenaftroever geven. Dat zijn er twee en een aas in harten of klaveren is dan de downslag. Ik wil echter meer en kies voor H.

De dummy is verrassend. Zuid troeft de start af en speelt A en klaveren getroefd in de dummy. Als ze met schoppen naar de boer verder gaat, kan ik winnen, maar de koek is op. Ruiten is voor de leider en H verwijdert de laatste troeven van de verdedigers.

Wie het onderste uit de kan wil gaat niet helemaal op, want 5 kon niet down. Ruiten uit om de overslag tegen te houden was het beste wat we konden doen. 6 bieden als redding kwam niet bij me op.

Er waren ook tranen van vreugde:

Na pas 2SA volgt oost 3 en bieden we hobbelend naar 6. Een prima contract. De vier azen en H waren duidelijk, maar dertien slagen niet te tellen.

De hartenstart neem ik en trek meteen de troeven. Opmerkelijk dat oost de driekaart heeft, want samen met de batterij hartens blijft er weinig ruimte voor de lage kleuren. Na de drie rondjes troef volgt ruiten naar het aas en een getroefde ruiten.

Hierna met klaveren naar de dummy voor H en een afgetroefde ruiten. Er ligt nog een ruiten in de dummy en drie klaveren. In de hand heb ik nog een harten, twee klaveren en een troef.

In feite kan ik claimen. West is de enige die de ruiten stopt en zitten daar vier klaveren dan wordt ze gesqueezed. Een ruiten met een harten en oorspronkelijk drie klaveren kan ook, maar dan wordt de dertiende klaveren vanzelf hoog.

Ik speel de laatste troef en west doet met pijn een klaveren weg. In noord gaat de laatste ruiten en ik kan na H met klaveren naar boven om met 8 de dertiende slag te maken.

Dicht zeven! Waar ging het mis is de vraag na afloop. Moeilijk, moeilijk is de conclusie en dat wordt bewaarheid als we de frequentiestaat zien. Slechts vier keer werd klein slem geboden, niemand in 7. De meeste paren stoppen in de manche.

Na de obligate wijnprijzen volgt het laatste lopende buffet en kan het hek definitief dicht.