Een nieuwe herfst en een nieuw geluid

De terugkeer in de tweede divisie was allerhartelijkst. “Wat komen jullie hier doen?” Dat was het eerste wat ik hoorde toen Steenbakkers en ik binnenkwamen. Ze zei het met een knipoog, maar de toon was gezet, Na vijfentwintig jaar heen weer rijden naar Utrecht voelden we ons meteen weer thuis.

Elk bedrijf ontkomt niet aan een reorganisatie en dat overkwam ’t Onstein ook. Het einde van de clubavond en nieuwe gezichten in de MK-teams. Geen plek meer voor Geon en mij en wat is er leuker dan een potje kaarten met een biertje op de zondagmiddag?

Veel bekenden in groep 2 oost, alsof de tijd stil heeft gestaan al die jaren. Meer grijs en kilo’s, maar verder net als de 20^ste eeuw. Geon en ik besluiten niet samen te spelen, zo gezellig is dat nou ook weer niet en hij vindt Eelke van der Werf en ik Matthieu Verhoeven als maat.

Ik herinner me weinig van de eerste twee wedstrijden. Behalve dat we vaak pasten. Dat is zeker voor de baas slecht te verteren. Getergd door weinig te doen en de incidentele misser – zich laten ingooien tegen een kansloze manche en toch een snitje nemen met negen van boven en een kleur wijd open – maakte hij met de volgende alles goed:

Na drie passen open ik de noordhand met 1. Partner biedt 2, we spelen Drury en ik wil een manche niet uitsluiten en bied 2. Daarop volgt 2SA en dat is niet de bedoeling. Ik zwaai af in 3, maar zuid drukt door naar 3SA.

Wat gebeurt er? Hij heeft een gepaste hand en ik wil na de tweede ronde niet naar de manche, maar hij biedt toch 3SA. Nou ja, twee puntige heren en wat gruis in de ronde kleuren en we tikken er negen weg: ik pas.

West begint met een ruitje en de eerste slag is voor de negen in de zuidhand. B houdt en de nagespeelde H is voor oost die, eindelijk, de klaveren aanvalt. West neemt V met het aas en speelt klaveren terug.

Oost wint met de heer en speelt een derde rondje. Twee schoppens, drie harten, drie ruiten en een klaveren is negen. De leider concludeerde dat H nu west niet dekte vrijwel zeker fout zou zitten.

Voor de tweede keer snijdt hij met 9 terwijl er al genoeg slagen zijn, maar alles gaat goed. Ook 10 zit goed en we halen een upje.

Wat was er nou met dat 2 bod vraag ik na afloop. Ik zat vast getuigt hij, geen enkel bod was bevredigend. Misschien had ik beter kunnen openen, dan was er geen probleem. Openen? Laat het de jeugd niet zien!

In de tweede pot wacht Interbridge. We blijven passen en zij hebben alle grote spellen en bieden drie slems en een trosje manchen. Wij spelen nul keer. Gelukkig gaan ze een paar keer down:

Na een 1 opening van noord bereiken Jan de Ruiter (noord) en Claudia Eijkmans  6. Dat is mooi geboden. Veel andere paren bieden kwantitatief naar 6SA en met elf van boven en amper een mogelijkheid op een extra slag schrijven veel paren -50.

De leider wint de hartenstart in 6 in de dummy en speelt twee keer troef. Het 4-1 zitsel compliceert het spel, maar de weg naar winst ligt voor de hand. Speel nog twee keer harten en dump een schoppen van noord,

Vervolgens kun je twee hoge schoppen cashen, met ruiten naar de hand om je verliezende schoppen te troeven met H. Klaveren naar de negen en A complementeren het plan en je bent binnen met het verlies van een ruitenslag.

Helaas troeft oost de derde harten en speelt troef na. Je kunt niet ontsnappen aan de ruitenverliezer en hoewel je beter verdient, noteer je eveneens -50. Het contract is wel te maken. Het andere plan is een ruiten 3-3 of er eentje troeven in zuid. Maar daarvoor moet degene met de vier troeven ook drie of vier ruiten hebben.

Twee duo’s vonden 34 punten niet genoeg voor slem, goed gezien en Erik Schwarz en Henk Bosch zijn de enigen die 6SA maken. Ze prutsen het in de noordhand en krijgen ruiten uit. B wordt gevangen en een tweede ruiten ontwikkelt een derde ruitenslag. Samen met twee schoppen, drie harten en vier klaveren net twaalf. Nog beter gezien!