Dicht bij huis

Bij de meeste verenigingen wordt het hele seizoen een promotie-degradatie competitie gespeeld. Na x rondjes wordt de eindstand opgemaakt en verhuis je een groepje hoger als je je best hebt gedaan, of zakt er een als je partner zat te prutsen. Overzichtelijk, geen verrassingen en onnoemelijk saai. Er zijn clubs die het anders aanpakken.

Een van die verenigingen is het Twentse Ros in Hengelo. Naast de parencyclus doen ze ook aan viertallen en zelfs een Patton avond staat op het menu. Er blijven natuurlijk altijd spelers die tijdens een viertallenwedstrijd uitroepen dat ze een top hebben bij een illegale overslag, maar de meesten pikken die vreemde dingen toch gauw op.

Een ander aspect van wat meer diversiteit is de aantrekkingskracht voor de sterkere spelers. Twee van die paren troffen elkaar laatst bij een viertallenpot.

Tjeerd Kootstra (zuid) met Peter Ran spelen tegen Henk van Ekelenburg en Willem van der Veen. Na de 1 opening van west past noord en biedt oost preëmptief 3. Zuid meldt zijn schoppens en na 5 van west komt noord tot leven met 5.

Het lijkt op drie verliezers. Twee klaveren en een harten. Je kunt de klaveren wel vrijspelen en twee harten weggooien op de vrije klaveren, maar blijft zitten met een driekaart harten aan beide kanten. Een down dus?

West casht zijn twee hoge klaveren en heeft dan nog maar een taak. Speel niet A. Dat deed hij wel natuurlijk en de straf is groot. Uit het bieden is duidelijk, partner heeft zeker een vierkaart ruiten dat de leider een renonce heeft.

Zuid troeft A inderdaad af en haalt de troeven. Twee hoge klaveren volgen, in de dummy verdwijnen hartens. Hierna volgt de rits overgebleven troeven. Op de laatste troef moet oost een hoge ruiten bewaren, anders is B de elfde slag, maar ook de driekaart harten. Als je maar drie kaarten mag hebben, past dan niet.

Het spelen van A had tot gevolg dat oost de enige was die de ruitenkleur controleerde en Kootstra maakte daar dankbaar gebruik van.

Een paar spellen later:

Peter Ran opent de zuidhand met 3 en iedereen is plat. Na ruiten voor het aas speelt de verdediging twee keer harten. De leider troeft nummer twee en casht troefaas. Dat brengt goed en slecht nieuws.

Het goede nieuws is dat H naar beneden komt, maar teleurstellend is het 5-1 zitsel in schoppen. Met twee rode azen buiten is het zaak niet drie troefslagen te verliezen.

De leider speelde de hoge V die oost aftroefde. De volgende harten werd getroefd en B via de heer voor het aas waren de volgende twee slagen. Ran speelde nu de hoge H en als oost aftroeft, is hij binnen. Het aantal troefverliezers blijft dan tot twee beperkt.

Oost lette echter op en troefde niet, maar gooide zijn laatste klaveren en komt nu altijd nog tot twee troefslagen. Ook een harten troeven en dan eerst V en dan H werkt evenmin, omdat oost H hoog troeft en weer drie troefslagen maakt.

Juist is na B via de heer voor het aas ook V te cashen. Daarna volgt H en oost zit klem. Troeft hij hoog, dan troeft zuid over en speelt 9 en verliest nog maar een slag. Troeft hij niet, dan gooit zuid de laatste klaveren en troeft een harten. 9 Bekroont dan het werk. Oost mag nemen, maar moet vervolgens in de schoppenvork van zuid spelen.

De verdediging kan het beter doen door na het aftroeven van V geen harten in te spelen, maar klaveren. De leider komt dan een tempo tekort voor het troefeindspel.

Zo zie je maar. Je hoeft niet ver weg voor fraaie spellen.

Naschrift redactie:

Peter schrijft een wekelijkse column op zijn eigen bridge-website www.drienbridge.nl. Neem daar vooral eens een kijkje. Er staat ook een link naar de site op onze Externe links pagina.