De finale van het Topcircuit

Het einde van het seizoen nadert en dat betekent vaker een weekendje vrij. Eind van de maand worden nog de finales van de diverse bekertoernooien gespeeld en dan lonkt de zomer. Maar eerst een paar woorden over het Topcircuit van afgelopen weekend. Behalve de locatie, Rotterdam nu, is er weinig veranderd.

De beste 16 paren na vier voorronden plaatsen zich voor de finale en worden een weekend vertroeteld en goed beloond. Traditioneel is de echte top afwezig en dat laat ruimte voor anderen om hun palmares op te fleuren.

Ik kijk een paar spellen mee op. Twee tafels worden via BBO uitgezonden. Na een dag, 48 spellen, leiden Vincent Ramondt en Berry Westra comfortabel en die voorsprong komt op dag twee niet meer in gevaar. Ramondt excelleert op het volgende spel:

Aan de helft van de tafels eindigt zuid in 3SA. Met 14 om 9 is dat niet vanzelfsprekend, maar als je de zuidhand opwaardeert, wegens de drie azen en stoere vijfkaart en noord dat ook doet, is het eindcontract begrijpelijk.

Ramondt begint met een kleine schoppen voor de vrouw van de leider en ruiten naar het aas velt V. Zuid speelt klaveren naar het aas en een tweede ruiten. West stapt op, oost doet 4 weg en speelt via H zijn kleur vrij.

Zuid wint de slag met het aas en begint aan de ruiten. Westra heeft geen moeite bij het afgooien. Naast de schoppendiscard verdwijnen er twee hartens en een klaveren. Ramondt heeft het schijnbaar lastiger. Hij moet twee keer afgooien en een kleine harten is makkelijk. Op de laatste ruiten is er een probleem.

Doet hij een schoppen weg in de hoop beide heren in de ronde kleuren te mogen maken, dan komt hij van een koude kermis thuis. Zoals aan de andere tafel gebeurde, maak je maar een heer. Na de vijfde ruiten speelt de leider klaveren en komt west met H aan slag. Twee hoge schoppen volgen, maar in slag twaalf moet west harten spelen en zuid een tweede harten geven.

Zonder een spoor van aarzeling gooide Vincent Ramondt een tweede harten af. Misschien had de leider die list moeten doorzien, maar in de praktijk speelde hij klaveren voor west die nog drie schoppen kon cashen en zuid alleen nog de laatste slag moest geven.

Het aantal vrouwen bij de finale is meestal klein. Soms ontdek je er een in combinatie met een mannelijke partner, maar twee vrouwen samen is een zeldzaamheid. Dit keer zijn het er vijf. Op zondag treffen Sandra Kolen (zuid) met Carla Arnolds Merel Bruijnsteen (oost) en Doris van Delft.

Niemand heeft meer dan elf punten, zodat de oudere kijker misschien een rondpas verwacht, maar dat is niet het geval. Na drie passen opent Arnolds de noordhand met 1 en Bruijnsteen doubleert informatief.

Die actie is in geen enkel handboek te vinden en de spaarrekening voor een hapje bij de Librije begint in gevaar te komen als Kolen redoubleert. Doris van Delft loopt meteen weg naar 2 maar als Arnolds na een tijdje piekeren 3 probeert zijn OW niet meer in gevaar.

2Kost 800 punten en zelfs als OW vluchten naar harten is -500 nauwelijks te vermijden. Sandra Kolen telt een aasje meer in de noordhand en gaat na 3 naar 3SA. Geen rondpas dus, maar een manche.

Van Delft begint met harten en na A switcht oost naar ruiten. Als west de heer inlegt, down kan het contract niet, is het overslagen tellen voor zuid. Een tweede nadeel van het doublet is dat de plek van V is verraden. Kolen neemt A en ook 10 en casht A. Hierna laat ze B rennen en verliest alleen nog A aan het eind voor twee uppen.

Met stille opponenten en een ruitenstart heeft zuid het lastig. Er dreigen drie schoppenverliezers en A en als je de klaveren van boven timmert schrijf je al -50.

De vrouwen doen het trouwens prima. Meike Wortel wordt tweede met Maarten Schollaardt en Van Delft met Bruijnsteen derde. Arnolds-Kolen eindigen in het middenveld ruim voor familielid Jan.

Naschrift redactie:

Peter schrijft een wekelijkse column op zijn eigen bridge-website www.drienbridge.nl. Neem daar vooral eens een kijkje. Er staat ook een link naar de site op onze Externe links pagina.