Venice Cup kwartfinale

Australië is favoriete tegenstander van Merel, ik herinner me een geweldige kloppartij in kwartfinale van WK-girls, 2016. Halve finale tegen Frankrijk of Turkije als gunstige resultaat eerste plaats in Round Robin. De weg naar de titel ligt open.

Merel speelt na A uit tegen 2 een kleine klaveren na en legt één down vast, en later onder A uit: twee down en een welverdiende mooie +5 imps: 5-3. Na een 1400-je staan we 30-20. OK, de juiste kant op!

Senioren staan voor tegen de VS. Dat is het mooist, met de hakken over de sloot naar de KO en drie potjes winnen.

De RR heeft andere bezigheden, val er straks wel weer in. De dag is nog lang, ach 4×14 spellen is ook weer geen onneembare hindernis, die tikten we makkelijk in een kort middagje weg.

Op de fiets naar BBO kijken is bloedlink vooral als we imps in de zijkolom schrijven. Bij het monument met de handen (ter nagedachtenis aan Peter R de Vries die een straat verder op zestig meter van koffiehuis ‘het hok’ werd vermoord) op het Leidseplein stop ik, leg een belangstellende verbaasde voetganger uit waar ik naar zit te kijken.

Met 7 3 A H V 10 9 3 2 H 9 5 7 tegenover 18-19 SA niet naar slem opstomen? Ga ik Doortje vragen, we staan 30 imps achter, hoogste tijd voor vroege inhaalrace. Ik zie dat kwartfinale 8×14 spellen is, dus hebben we veel tijd.

Senioren aan magere zitting (7-52) bezig tegen een ijzersterk Amerikaans team, te veel dikkerds in de ‘zij’-kolom. Plusswings zijn broodnodig om er weer een wedstrijd van te maken. Bij de vrouwen vraag je je soms hoe en wat?

Opnieuw eentje om na te vragen. Ik snap niet (oost of west zullen toch schoppen bieden) dat je als OW 4 laat spelen, en ook nog laat maken. Vandaag denderen twee jongetjes (2 en 5) door het huis. Dat leidt af al zie ik nog net een +470 en pakken we een aangename voorsprong tegen Australië. Dat gaat morgen we in orde komen. Onze senioren zakken een beetje door het ijs, dat ziet er uit als een zware dobber. Morgen verder.