IMP kost Nederland bijna goud

Montecatini Terme (Italië), 27 juni 2017. Het slot van de vrouwenparen in Montecatini was bloedstollend (zie ook ons artikel ‘IMP helpt Nederland aan goud’). Magie Tichá & Wietske van Zwol stonden met nog één tafel van drie spellen te gaan anderhalf procent (driekwart top) voor op hun belagers Katarzyna Dufrat & Justyna Zmuda. Nog even blijven zitten en de titel was binnen. In haar enthousiasme sprak IMP-fotografe Elisabeth van Ettinger – zie ook haar fraaie fotogalerij van Montecatini – vlak voor aanvang Wietske van Zwol aan. Ze zei dat het heel spannend was en vroeg of Wietske de stand wilde weten. Deze raakte hierdoor haar concentratie volledig kwijt. Op het eerste spel van de tafel was dit nog niet van invloed. De tegenstanders van Magie en Wietske eindigden in 1SA en dat contract ging geruisloos één down: 14 van de 16 matchpunten voor de Nederlanders. Ook op het tweede spel was er niets aan de hand; de tegenstanders maakten 3SA plus één: 7 van de 16 voor Tichá-Van Zwol. Op het laatste spel echter ging Van Zwol in de fout. Tegen een met open kaarten kansloze 4♠ speelde ze, blijkbaar enigszins de weg kwijt, klaveren na in de dubbelrenonce, waardoor het contract werd gemaakt voor een gedeelde nul. Gelukkig haalden Dufrat-Zmuda op de laatste tafel ‘slechts’ 68,75%, waardoor het goud naar Nederland ging.

Het incident roept herinneringen op aan het WK Seniorenparen van 1990 in Genève. Piet Borst speelde daar met Toos Bongers. In zijn boek Een goede speler is niet eerlijk beschrijft Joost Prinsen wat er gebeurde:

Met nog één zitting te gaan stonden we derde met uitzicht op de titel. Ze vraagt aan me: “Piet, wat staan we?” Nou kende ik Toos, die moest je niet zenuwachtig maken, dus ik zei alleen: “Meid, scheppie d’r bovenop.” We gaan zitten, roept een of andere klootzak vanachter de omheining, want het publiek mocht niet de speelzaal in: “Toos, Toos, je staat derde in het klassement.” Ik zag het meteen: het was afgelopen. Ze begon te trillen, haar handen gingen beven, we hadden net zo goed kunnen ophouden. Werden we vijfde of zoiets.

Omdat Piet een goede speler was en dus niet eerlijk, hebben we het eindklassement nog even opgezocht: Bongers-Borst werden elfde.