Een Big Mac in China

Den Haag, 10 oktober 2016. Het is vaker gezegd: bridge is in de basis niet geschikt als wedstrijdsport. We doen met zijn allen flink ons best en toch ontstaan er situaties die niet op een bevredigende manier op te lossen zijn. Wanneer je het spel in een bubbel aanschouwt is het mooi en puur. Dat pure gaat er snel vanaf als je de praktijk binnentreedt. Aan tafel bedient eenieder zich van tempowisselingen, geluiden, gebaartjes, merkbare emoties, en mogelijk nog veel meer. Nee, vals spel is een heel ander hoofdstuk. Wel een interessant hoofdstuk dat we als bridgewereld nog lang niet uit hebben.
Zo begint wereldkampioen Simon de Wijs zijn stuk over een viertal arbitrages waar hij de afgelopen tijd ergens in deze wereld het slachtoffer is van geworden en behoorlijk gefrustreerd over is. Zijn epistel is te lezen in de IMP die over een paar dagen al uitkomt. Het gaat De Wijs vooral om al die onzuiverheden waar geen afspraak of intentie aan voorafgaat. Wanneer je je benadeeld voelt door zo’n onzuiverheid roep je de arbiter en die mag het dan uitzoeken. Internationaal bedienen we ons van dezelfde regels. Zowel de regels van het spel, als de procedures voor het omgaan met arbitrages staan in het Blauwe Boekje beschreven. Dit betekent uiteraard niet dat er overal in de wereld op dezelfde manier mee wordt omgegaan. Een Big Mac smaakt toch net even anders in China.